Adsız şer

Bəlkə də ana bətnində yox,

Gözlərində doğuldum.

Bir gün anlayanda...

Anlayanda ki varlığında yoxam,

Yoxluğunda var olmaq istədim.

Bacarmadım. 
Bağışla.

Gözlərimi yumdum və getdim.

Uçuruma doğru.

Bilərək.

Sənin uçurumundan enmək belə gözəldir.

Mən ana bətnində doğulmadığım kimi,

Torpağa da gömülmədim.

Elə sənin gözlərində öldüm mən.

Karma

Həyatın boyu güldürdün.

İndi ağlayırsan.

Rəngarəng paltarın altında,

Ağ-qara dünya.

İndi, burada, bu otaqda...

Və sənin məhəbbətin,

Artıq Pradolarda.

Qrimli sifət, qırmızı burun.

Gözün hələ də yollarda. 

Bu gün daha bir mənzildə,

Daha bir yekəqarının uşaqları,

Əylənəcək... Bir daha.

Dünyanın ən bədbəxti,

Kimisə xoşbəxt edəcək.

Onlara maraqlı deyil sənin yaran,

Onlar görmürlər sənin gözlərindəki,

İllərin bağışladığı kədəri.

Daha bir gecə.

Yenə qaranlıq otağında,

Yenə tək.

Sən və göz yaşların.

Kimsəsiz insanlar,

Böyüdükcə də kimsəsiz.

Sadəcə yetim deməzlər, vəssalam.

Qıvrım rəngarəng parikin,

Sabah yenə kimisə güldürə bilərdi.

Taleyin ironiyası.

Bəlkə yenə unudasan?

Sevgini, kədərini, dəhşətli karmanı.

Bir qutu siqaret və bir şüşə içki ilə?

Amma bu gün, burada, bu otaqda ...

İlk dəfə sən güldün həyata.

Kloun!

Stul, lustur və kəndir...!