Sənsiz Otaq

Saatın çıkkıltısı,

Tüstüləyən siqaret.

Boş içki şüşələri,

Əriyib axan şam.

Mən...

Və sənsiz otaq.

Bəlkə bir ümid?!

Pəncərəmdə işıq...

Çöldəki fənər.

Xam xəyallar.

Mən...

Və sənsiz otaq.

Divarlar qışqırar.

Tavan yerə,

Döşəmə göyə sıxılar.

Təqvim vərəqləri ilə

Zibil vedrəsi də,

Dolar, daşar...

Qəflətən ləkəli güzgüdəki,

Saç-saqqallı zombi.

Mən...

Və sənsiz otaq.

Qırılmış şüşələr.

Cırılmış vərəqlər.

Rəflər də tozlu.

Güllər də solğun.

Qəfil qapı zəngi.

Gözlük...

Yenə kimsə yox.

Mən...

Və sənsiz otaq.

Günlər də keçər.

Fəsillər dəyişər.

Ama hər gün payız.

Hər gün xəzan.

Çürüyən yarpaq.

Kök atmış mən.

Tənha otaqda.

Kirli yataqda.

Yenə sərxoş,

Yenə sərsəmələr.

Mən...

Və sənsiz otaq.

Bitib təqvim vərəqləri.

İtib saatın əqrəbləri.

Yanmır daha çöldəki fənər.

Çalmır daha qapının zəngi.

Susub telefon aylardır.

Radioda qəribə səslər.

Divarda qorxunc kölgələr.

Hərlənir lüstur.

Bağırır piano.

Çalır masa.

Rəqs edir stullar.

Dəli bir paranoya.

Yenə soyuq tər.

Titrəyən əllər.

Qurumuş dodaqlar.

Şəklənmiş qulaqlar.

Güllə səsi...

Pəncərədən uçan quşlar.

Damcılayan qan...

Sükut.

Sənsiz...

Və mənsiz otaq!