вторник, 23 февраля 2010 г.

Ordan Burdan

Əhvalım yüksək olmayan bir zaman belə bir “həftəbecər” yazı yazmağı qərara aldım. Bu qısa yazıda, beynimdə olan bəzi əlaqəsiz düşüncələr yer alıb. Əziyyət çəkib oxuduğunuz və ya səbiriniz çatmayıb oxumadığınız üçün sağ olun deyib, sayqılarımı bildirirəm.

Həftəbecər

Bəzi insanların mücadiləsi cəmiyyətlə olur, cəmiyyəti düzəltmək. Biz böyük ambissiyalar dalınca gedərkən özümüzdəki xırda ancaq əsaslı çatışmamazlıqları görmürük. Bizim ideyalarmızdakı cəmiyyət, onda görmək istədiyimiz yaxşılar və görmək istəmədiyimiz pislikər bizim özümüzdə, yaxın çevrəmizdə, dostlarımızda, ailəmizdə yoxdurmu? Mən səmimiyyətlə boynuma alıram ki var. O üzdən öncə özünü, ailəni, dostlarını dəyiş, daha sonra cəmiyyətlə uğraş. Bir atalar sözü yerinə düşdü: Öz gözündə tiri görmədən, başqa gözlərdə çöp axtarma!

Hər kəs, özünü, çevrəsini dəyişsə, cəmiyyət də dəyişəcək. Çünki bu cəmiyyət elə bizim özümüzük.


* * * * * * * * * * * * * *


Yalnız bizdə avtobuslarda “əşyalarınızı cibgirlərdən qoruyun” elanı yazılır.
Yalnız bizdə zibili zibil yeşiyinin yanına atırlar.
Yalnız bizdə kişiliyin ölçü kəmiyyəti təsbeh hesab olunur.
Yalnız bizdə xalqın dayanacaqlara xüsusi allergiyası var.
Yalnız bizdə yas yerində mərhumun yaxınına baş sağlığı verəndən sonra “başqa nə var, nə yox” soruşurlar.

* * * * * * * * * * * * * *

Mən siyasəti bir şahmat taxtası sayıram. Bu taxtada piyada da olsan, şah da olsan sən sadəcə fiqursan. Deməli bu fiqurları idarə edənlər də var. Mən bu gün anladım ki, şahmat taxtasında statusundan asılı olmayaqraq fiqur olmaq lazım deyil. Fiqurun arxasındakı idarəedici olmağa can atmaq lazımdır həmişə. Yəni istər siravi partiya üzvü ol ya da partiya sədri, sən sadəcə fiqursan, oyuncaqsan.

Ümumiyətlə əgər insan sosial proseslərə laqeyd deyilsə mütləq siyasət seli onu bir gün öz ağuşuna alacaq və nə qədər təmiz duyğuların olsa da çirkli oyunun oyunçusuna çevriləcəksən, səni istismaq edəcəklər. Siyasət elə bir şeydir ki, o ucaldır ancaq bir gün mütləq yerə çırpır.

Sonda siyasət haqda bir lətifdəni pallaşmaq istərdim. Lətifəni uzun zamandır eşitmişəm, ona görə yadımda qalan formada yazacam. Deməli bir gün bir nəfərin kanalizasiyası tutulur, santexnik çağırır. Santexnik gəlir, başlayır kanalaizasiyada qurdalanmağa. Bu zaman televizorda siyasətdən məşhur bir veriliş başlayır. Ev yiyəsi santexniki çağırır ki, bəs gəl bax. Santexnik cavabında “mən mundar işlərlə məşqul olmuram” deyir.

* * * * * * * * * * * * * *

Sonda könlümdən “Bura Bakıdır” şerimdən bir bənd keçdi ki, onu da bu yazıya yapışdıraraq yazını bitirirəm.

Gəzdim mən Bakını qarış-qarış.
Hər tində nifrətli baxış,
Hər döngədə əzablı yalvarış.
Açıq əllərdə qırılmış qəlblər,
Məyus gözlərdə sınmış ümidlər.
Böyük şəhərin kiçik insanları,
Kiçik insanların böyük dərdləri.
Bura Bakıdır.

Neyronların İnqilabı

Uğur Özgür Hutradual və Rafiq Əhməd Qantürk
təqdim edirlər:

N e y r o n l a r ı n      İ n q i l a b ı


Diqqət! Yazıda radikal fikirlər və söyüşlər yer alıb. Söyüş oxumaq istəmirsinizsə və ya sinirləriniz zəifdirsə  “geriyə” düyməsinə tıklamaq məsləhət olunur. Daha sonra gec ola bilər!

Ön söz: Günlərin bir günü Həbiblə birgə yazı yazmaq barəsində fikirə gəldik. Düşündük nədən yazaq, sonda qərara gəldik ki, hədəfimiz qara kütlə azərilər və ya azərbaycanlı cəmiyyəti olacaq. Biz bu yazıda tipik azərbaycanlının maraqlarını, dini baxışlarını, həyat tərzini işıqlandırmağa çalışacağıq. Əziyyət çəkib oxuduğunuz və ya səbiriniz çatmayıb oxumadığınız üçün təşəkkürümüzü və sayqılarımızı bildiririk!


* * * * * * * * * * * * * *

Qamçı Terapiyası ( I Hissə)


İri addımlar, qulaqcıq, gözlərimizi bu sifətlərdən qaçırmağımız belə bizi bu qəzəbdən ayıra bilmir. Biz hər gün cəmiyyətin ən sıx məkanlarında oluruq, hər gün biz bu cəmiyyətin içindəyik ancaq adaptasiya ola bilmədik bu növ insanciyəzlərə, yapışa bilmədik və ya yapışdıra bilmədilər bizi özlərinə. Əslində biz peşman deyilik ki, onlar kimi telefon, maşın, bazlıq eşqi ilə yaşayan, yediyi yerə sıçan, sıçdığı yerdə yeyən insanciyəzlərdən deyilik. Əksinə! Biz özümüzə qarşı süni sevgini deyil, təbii nifrəti üstün tuturuq. Biz istərdik ki, siz bizə tüpürəsiniz, çünki biz sizin aynanızıq!


Azərbaycanlının dini.

Qədim Azərbaycan torpağında ta qədimdən xristianlıqdan tutmuş (Albaniya dönəmində) İslama qədər müxtəlif dini inanclar olub. Qədim Türk eli Azərbaycanda ən son bərqərar olan din İslam oldu. İslam Azərbaycana öz “humanist” idealogiyası kimi yumuşaq gəlmədi. İslam Azərbaycana qılınc-qalxanla gəldi. İslam Azərbaycana qanla gəldi. İslam Azərbaycana Babəki tikə-tikə doğrayıb, bədən hissələrini şəhərin küçələrindən asmaqla gəldi. Düzdür sonralar başı dinlə yuyulmuş Azərbaycan övladı fitva verib, Babəki kafir elan etdi. Sən demə Babək İslamın düşməni imiş. Nə isə, bu alayı mövzudur, sözüm onda deyil. Beləliklə Ərəb Xilafətinin Azərbaycanı işğal etməsindən sonra Azərbaycanda hakim din İslam oldu və azərbaycanlı o gündən bu günə qədər İslam dininə etiqad edir. Ancaq hansı formada? Bax burada Kərəmi ağlamaq tutur. Orta statistik azərbaycanlı üçün din nədir?

Azərbaycanlı üçün din ramazan ayında alayarımçıq özünü ac saxlamaq, iftara qədər söyüş söyməmək, siqaret çəkməməkdən başqa bir şey deyil. Elə ki iftar bitdi, həyat öz axarına qayıdır, yenə çirkinlik, yenə “haram”.

Azərbaycanlı üçün din qoyun şaqqalayıb sonra onun dərisini yumruğu ilə soymaqdan, uşaqlarının alnına qanlı barmaq basmaqdan başqa bir şey deyil.

Azərbaycanlı üçün din yuxuda ölülərini görəndən sonra nəzir verib, ruhuna yasin oxutdurmaqdan başqa bir şey deyil. Çünki hamısı yuxudan ayılanda sevinir, sevinir ki bu yuxu imiş çünki hər birilərinin ölüləri yanında suçu var. Cəlil Məmmədquluzadənin “Ölülər”indəki kimi.

Azərbaycanlı üçün din pirə əski-üskü bağlamaqdan, pirin daş-divarlarını yalamaqdan, oradan konfet götürüb acgözcəsinə gəmirməkdən başqa bir şey deyil. Azərbaycanlı pirdən üstünə milçəklər qonmuş qəndi elə müqəddəsləşdirib yeyir, hələ üstəlik gətirib qohum əqrabasına paylayır ki, guya bu şəfalıdır, qeyri adi qənddir.

Azərbaycanlı üçün din evində, maşınının günlük yerində seyidlərin şəkilini saxlamaqdan başqa bir şey deyil. Guya o şəkil onun sərxoş halda idarə etdiyi maşını qəzadan qoruyacaq. İşdi əgər o həməm halda evə sağ çatsa səhəri gün şeşələnərək deyəcək ki, “bax ey, o şəkil olmasaydı...”. Qəza olsa isə o şəkil heç kimin yadına düşməyəcək.

Azərbaycanlı üçün din anlamını bilmədiyi sözləri gündə beş dəfə təkrarlamaqdan başqa bir şey deyil. Çox adam heç o sözlərin nəyə görə əcnəbi dildə olmasını belə düşünməyib. Çünki dində çox düşünmək belə haramdır. Deyirlər öl, öl! Din doğrunu bilmək istəməməkdir. Bu yerdə Nitşenin gözəl ifadəsi yerinə düşür: İnanc həqiqəti bilmək istəməməkdir.

Azərbaycanlı üçün din “ağıllı, dindar” obrazı yaratmaq üçün istifadə olunan vasitədən başqa bir şey deyil. Bu ölkədə dindar qızın və ya dindar oğlanın “maya dəyəri” dindar olmayandan üstündür.

Azərbaycanlı üçün din Həccə gedib “Həci” statusunu alıb, məhlədə qarnını şişirdərək gəzməkdən başqa bir şey deyil.

Azərbaycanlı üçün din yas çadırlarında yekəqarın mollaların nağıllarını dinləyib, ağzını ayırıb uzunqulaqcasına başını yelləməkdən başqa bir şey deyil.

Azərbaycanlı üçün din İranın Məşhəd şəhərinə getmək, orada hicablı şəkil çəkdirmək, evə dönüb “press-təqdimat” keçirib, Məşhədi sertifikatını nümayiş etdirməkdən, müsafirlərə təsbeh paylayıb, tütyə içirtməkdən savayı bir şey deyil. Azərbaycanlı üçün Məşhədə, Kəbəyə getmək, gündəlik yemək menüsü soğan çörək olan qapı qonşusundan daha vacibdir.

Özüm ziyarətgahlarda mütəmadi olaraq oluram. Ziyarətgahların içərisini bir bəzək düzək vururlar ki , gəl görəsən. Mən inanıram ki Tac-Mahal bizim Mir Mövsüm ağanın qəbri üzərindəki piri görsəydi utanardı, qızarardı və dünyanın 7 möcüzəsi siyahısındakı yerini baş əyərək Mir Mövsüm ağaya verərdi. Doğrudan azərbaycanlılar dünyanın yeddi yox, bəlkə də yeganə möcüzəsidir. Dünyada uçuq komalarda gecələyən, bir qarın çörəyə möhtac insanlar varkən, bir əsr öncə ölmüş, qəbirdə çoxdan çürümüş bir adamın qəbirini bu qədər bəzəyərək, milyonlar məsrəf etməyin adı nədir? Siz deyin. Mən desəm...

Düşünürəm ki, Azərbaycan xalqı pirlərə, nəzir qutularına tökdüyü pullara kitab alıb oxusaydılar, özlərinə və cəmiyyətə daha yararlı olardılar. Üstəlik bu ölkədə seçki qutuları kimi nəzir qutuları da qeyri şəffafdır.

Ümumiyyətlə statistiklərin maraqlı hesabatları var. Onlar hesablayıblar ki, əgər dünyada dindən gələn gəlir (istənilən dindən) bütün dünyaya paylansaydı yer kürəsində ac insan qalmazdı. Din mövzusunu bu ehtiraslı yerdə bağlayıram. Yenədə hər kəs öz inancını seçməkdə azaddır və bu onun özəl işidir. Cəmiyyətin neqativlərini söyləmək, tənqid etmək isə bizim borcumuzdur.

Ədalətsizliyə göz yumanlar, ədalətsizliyi yaradanlar qədər suçludurlar!!!


Azərbaycanlının qadına münasibəti.

Təbiidir ki, genetik amilləri nəzərə alsaq çox istiqanlıdır. Ancaq əgər 21 ci əsrdə kimsə özünü şorgözlükdən saxlaya bilmirsə bu artıq düşkünlükdür, barbarlıqdır. Biz “Dədə Qorqud” dastanındakı Sarı çobanın hurini zorladığını anlaya bilərik, ancaq bu gün azərbaycan kişisinin qadına baxıb ağzının şorbasını tökməsini anlaya bilmirik. Düzdür öküz göz eləməsə buğa onun üstünə cummaz. Bu da alayı mövzudur, sözüm intim münasibətlərdən getmir.

Azərbaycanlı kişisi üçün qadın kimdir? Azərbaycanlı kişisi üçün qadın daha çox “nə?” sualına cavab olan bir varlıqdır. Azərbaycanlı kişisi üçün qadın bozbaş iyisi verən, gecə-gündüz mətbəxdə eşələnən varlıqdan başqa bir şey deyil. Azərbaycanlı kişisi üçün arvadın mətbəx böcəyindən fərqi, mətbəxdə qurdalanmaqdan savayı onun üçün yataq həzzi yaşatmasındadır. Azərbaycanlı kişisi qadına “seks maşın” kimi baxır. Klassik Azərbaycan kişisi üçün qadının ictimai işlə, incəsənətlə məşqul olması, maşın sürməsi fahişəlik kimi bir şeydir. Azərbaycan kişisi mütəmadi olaraq qadına əl gəzdirməyi də özünə borc bilir. Azərbaycan qadın hüquqlarının ən çox pozulduğu ölkələrdəndir. Qadın azadlığına qarşı qəddar olan, onu bir çox hüquqlarından məhrum edən, kişilərdən aşağı səviyyəli yaratıq kimi qəbul edən İslam dininin də bu prosesdə rolu təbiidir ki, çox böyükdür. Mentalitetdən savayı qadına qarşı aqressivliyi ilə seçilən İslam dini də Azərbaycan kişisinin qadına qarşı münasibətini xeylaq sərtləşdirir.

Azərbaycan kişisi özünə qadın seçəndə də çox ehtiyatlıdır. O özünə ən işgüzarını, ən gözəlini və bakirəsini seçir. Səbəb? İşgüzarlığına görə motalını doyduracaq. Gözəlliyinə görə aydın məsələdir. Bakirəliyinə görə isə mentalitet. Azərbaycan kişisi üçün qızın bakirəliyi onun insanlığından daha vacibdir! Azərbaycanlının arvad alması onun mağazadan şalvar alması ilə tam eynidir. Ən optimalı (ciblər filan), ölçüyə uyğun və geyinilməmişi.

Nəyə görə çoxdan bakir olmayan kişilər özlərinə bakirə axtarırlar? Bəlkə onlar qadının kişinin qabırğasından yaradılması kimi nağıllara inanaraq özlərinə haqq qazandırırlar? Kişilərə olar, xeyir ola? Əgər təmizlik şərtdirsə, hər iki tərəf təmiz olmalıdır. Bu lap qabanın insanı mundarlıqda suçlması kimi absurddur. Bunlar bir qırağa, azərbaycanlı kişilər ailə qurduqdan sonra da ümummili adətə xilaf çıxmayaraq arvadlarına başqa “mini-yupkalılarla” xəyanət edirlər. Ancaq qarşı tərəfin xəyanətinə görə başlarını kəsirlər. Burada qəribə heç nə yoxdur, mentualet öz sözün deyir!

Bilirsiz Azərbaycanda nəyə görə fahişələr çoxdur? Kim deyə bilər? Mən deyim. Ona görə ki, Azərbaycanda arvadlarına xəyanət edən, baz kişilər çoxdur! Tələb-təklif komponentini unutmaq olmaz! Azərbaycanda fahişələrə tələb, ehtiyac var! Ona görə də bu durumda fahişələri suçlamağa ehtiyac yoxdur! Buna görə Azərbaycanın bığı burma, baz erkəklərini qınamaq və ilk növbədə onları yandırmaq lazımdır!!! Əsl fahişələr və fahişəliyi yayanlar kişilərdir!!!

Pulla satılan da, alan da fahişədir!


Klassik Azərbaycan gəncliyi.

Azərbaycan gəncliyi çayxanalarda domino vurmaqdan, çatlarda qız ovuna çıxmaqdan, küçələrdə eşşəklik etməkdən, məhlələrdə panyatka dərdi çəkməkdən o tərəfə getməyib. O “qaqaşlar” ki gecə-gündüz qeyrət torbası ilə gəzir, Azərbaycanın himnini bilirlərmi? O insanların Rəsulzadə haqqında məlumatları varmı? O insanlar yaşadığı ölkənin tarixini məktəbli səviyyəsində bilirlərmi? Bəs haradan qaynaqlanır bu qeyrət qoxusu? Ancaq o “qeyrət ağacları” hansı tində hansı barın olduğunu, hansı blokda hansı civinin qaldığını çox gözəl bilirlər. Onlar lotuların həyatını əzbərdən bilirlər. Bilmək pis deyil, ancaq sən vətən haqda bilmədən gedib Avstraliyadakı kenqurularla maraqlanırsansa bu artıq idiotizmdir! Mən inanıram ki, həmən ca(h)illər 26 fevralı ən yaxşı halda Valentin günü sayarlar.

Məhlədə özündən deyən oğlanlar görmüşəm ki əsgərlikdən yayınıblar. Əllərində də şüar: Vətən mənə nə verib ki... Ay brat, vətən sənə nə verməlidir ki, ayıb olmasın? Vətən nə eliyə bilər ki, onu eləmir? Yoxsa vətən səhər yatağa yemək gətirməlidir? Torpağında yaşayırsan, çörəyini yeyirsən, suyunu içirsən, dalıvı yekəldib o baş bu başa gəzirsən ancaq həyatından bir ili (1-1.5) vətənə xidmətə qıymırsan? Ay səni qeyrətivin üfunətində boğulasan elə... Həmən qaqaşlar çatda qız üstündə söhbətə gedib, “tretini” bıçaqlayır ancaq həmən adamlardan soruşmaq lazımdır sabah müharibədə erməniyə qarşı həmən qəhrəmanlığı edə bilərmi? Ona görədir müharibə adı gələndə şalvarlardan “tırıq” iyisi gəlir. Uzun söhbətdir, ancaq nə qədər ki cəmiyyət bu cür tipajlarla dolacaq, nə qədər ki gəncləri məskəni barlar olacaq, nə qədər ki gəncliyin gözü qızların “arxasında” qalacaq, o qədər də arxada qalacağıq!

Bir qədər Azərbaycan gəncinin gündəlik həyatına, maraqlarına nəzər salaq. Müxtəlif ölkələrdə gənclərin müxtəlif əşyalara maraqları var. Azərbaycan gəncinin isə ən çox dəyər verdiyi əşya mobil telefondur. Mobil telefon Azərbaycan gəncinin hər şeyidir.

Kamerası- ki onunla gic-gic görüntülər çəksin. Məsələn yolda qəzadır, telefonlar iş;ə düşür... Haradasa yanğındır, telefonlar işə düşür...

Maqnitafonu- ki onunla nəğməyə qulaq assın və asdırsın. Azərbaycan gənci telefonda mahnı qoyub, səsini dibinə qədər verib gəzməyi çox sevir.

İnterneti- ki Azəbaycan gənci onunla agentə, ölü yeri düşük azəri tanışlıq çatlarına girə bilsin.

Blutuzu- ki öz taylarından özlərinin hit mahnılarını götürsünlər, üstəgəl ora romantik şəkillər yükləsinlər ki, metroda boş vaxtlarında qızlara göndərib tanış olsunlar. Gördüyümüz kimi Azərbaycan gənci vaxtdan maksimum yararlanmağı sevir, onun gözünün düşməni boş qalmaqdır, hətta yolda belə o özü üçün səmərəli bir məşquliyyət tapıb. Biz çox tez-tez, gözündə eynəkli, ciddi duruşlu (stoyka), romantik qaqaşların şəkillərinin fonunda telefon nömrələrinin yazdıldığını görmüşük, bu ümumilli adətdir.

Siyahıya fotoaparat, video göstərici, bilgisayar, zəngli saatı və sadəcə reputassiya (özünü göstərmək) əşyası olmasını da əlavə etsək komplekti tamamlaya bilərik. Nəhayət ən sonda mobil telefon Azərbaycan gənci üçün mobil əlaqə, operativ ünsiyyət vasitəsidir.

Bu yaxınlarda Azərbaycan gəncliyi çox sevinirdi. Azərbaycan Avroviziya musiqi yarışmasında yer tutmuşdu. Ancaq mənə bir şey maraqlıdır, görəsən Aysel Azərbaycan bayrağının rənglərinin anlamını, himnin sözlərinin müəllifini bilirmi? Yoxsa, tüpürüm elə uğura!!!

Tunelin sonundakı işığı yox, üzəbəüz gələ biləcək qatarı da nəzərə al!


* * * * * * * * * * * * * *

MENTALİTET = MEN TUALET © ( II Hissə)


SİFON

Həə, mənim gərdişi-dövrani kəcrəftarə qurban gedən “azərbaycanlı”larım və “azəri”lərim... Rafiqlə birgə cızmaqara etmək istəyimizi yuxarıda O, özü yazıbdır. Baxmayaraq ki, Sizi “azərbaycan”lı hesab etməyərək, bu qaralamaya nişanlamışıq, hərçənd ürəyiniz bulansa və qusmaq istəsəniz işarənizi silin. İşdir də, olanda birdən olur, qusub-batıran olar birdən...


Sözüm onda yox, on birdədir. İstəyirəm, bir az bu mentalitet deyilən zibili qurdalayım. Atalar da (mən yooox haa, ATALAR!) deyib ki, poxu tapdalama, iy verər. Di gəl ki, cızmaqaram elə ona həsr olunur ki, mentaliteti də, onu formalaşdıran ataları da analizdən keçirək. Pox sözü Sizə iyrənc gələ bilər, eybi yox, nəcis deyəlim. Ey Qarabağı ermənilərin, o gözəl qafası isə “azərbaycanlı” ( qısaca “az.lı” ) pafosunun təcavüzünə məruz qalan bədbəxt insanlar... Söz nəcisdən düşmüşkən elə bir şeyi xatırlatmasam, ölləm, Səlmixanım Yaqub (fraza səhv etmirəmsə, Doktor Ravikə məxsusdur) demişkən. Həə, onu deyirdim axı: nəcis Sizə iyrənc gələ bilər, əmmaaa... Bax “əmma”sı çox maraqlıdır. Məlum məsələdir ki, insanın əsasən daxili orqanlarında olan problemləri bilmək üçün onun nəcisindən həkimlər nümunə götürüb labaratoriyada analiz edir. Nəticədə mərəzin nə olduğu aydınlaşır və düzgün müalicə kursu müəyyənləşir. Hərgiz, bu bizə (Sizə) iyrənc gələ bilər. Amma sağlamlığımızın mühafizəçisi olan həkimlər bu mundar, amma şərəfli (insan həyatı!) işi öz öhdələrinə götürürlər, buna görə onlara minnətdar olmaq lazımdır. Sözümün Mustafa Sandalı odur ki, bu “az.lı”ların mentaliteti də yuxarıda dediyim kimi zibildir, poxdur, nəcisdir. Nə istəyirsiz, deyin. Mentalitet cəmiyyətin ifrazatıdır. Həkimlər insanın ifrazatını analiz edib diaqnoz qoyan kimi, biz də cəm(dək)iyyətin ifrazatı olan mentaliteti (çünki mentalitet də cəmiyyətin İÇİNDƏN gəlir) fikir labaratoriyamızda analiz edib, onun sağalmağı üçün diaqnoz qoyaraq, müalicə kursu yazmaq niyyətindəyik. Niyə görə FİKİR labarotoriyası??? Çünki, bilirsiz də: Fikir - adamı ..... !


Elə başlayaq sözün adından: MEN-TA-Lİ-TET. Keçənlərdə Rafiqin özü ilə bir FB söhbətimiz zamanı mentalitet sözünü mentualet sözü kimi işlətdim. Az əvvəl toxunduğum nəcis-ifrazat söhbətini xatırlarsaz, sözün nə qədər yerinə düşdüyünü özünüz görüb, Ulu Yaradana həmdü və sənalar edərsüz! Heyf ki, Uca Rəbbimiz mələklərində belə qüsura yol vermədiyi halda, öz şah əsəri (!) olan insanlarda bağışlanmaz nöqsana yol verib. Əmmaaa nə yaxşı ki, verib. Yoxsa necə analiz edərdik? =) Hmm.. Məhkəmələrdən fərqli olaraq ədalətli tapıntıdır: bu mentalitet elə mentualet adlanmağa layiqdir. Özü də məhz MEN tualet! Kişilər üçün... Niyə??? Rafiqin yuxarıdakı yazdıqlarına istinad edirəm: “Nəyə görə çoxdan bakir olmayan kişilər özlərinə bakirə axtarırlar?” Bura onu da əlavə etmək olar ki, maşın sürmək, rəqqasə olmaq, müğənni olmaq (bu artıq leqallaşdırılmış fahişəlikdir), kişilərdən ibarət personalla işləmək və s. və i.a. ..... Yəni ki, bunlar hamısı kişilərə olar, amma qadınlara çatanda bir əmbərqulusu mütləq çıxacaqdır! Bunun da dalınca qadının “adı çıxacaqdır” ! Axırda da lap Pal-süddən çıxmış qaşıq da olsan, İçxəbər demişkən fahişə, yəni ki, qəhbə olduğuvu boynuva qoyacaqlar. Məncə bu yerdə ataların bu sözünü: “mərdi qova-qova namərd edərlər” - bu cür uyğunlaşdırmaq lazımdır XXI əsrimizə: Qadına qara yaxa-yaxa fahişə edərlər... Çünki OLMAZ! Mentualet “YOX” deyir! Ay camaat, niyə əsəbiləşürsüz ki?! Əslində burada anormal olan bir şey yoxdur, adı üstündə MEN tualet. ... və haqlı olaraq bu kişilər üçündür! İndi mən başa düşə bilmirəm, sizin məntiqinizdən belə çıxır ki, kişi tualetində qadın da öz işini görə bilər? Aaaya, Süz dəli olmusuz, ya nədir?!...

Deməli, mentalitet də elə tualet kimi üfunət iyi verir, lap adamın bağrı çartlayır. Hələ, hələ bu tualet yazıq cəmaətin torpaqda qazma şəkilində düzəltdiyi tualet ola...

Söhbət elə, atlardan, qaıdnlardan düşmüşkən, bir nihilist olaraq XIX əsr rus yazarı Turgenevin “Atalar və oğullar” romanından Yevdoksiya Kukşina adlı obrazın dilindən sevdiyim bir cümləni sitat gətirəcəm:

“Arvadların yox, qadınların hüququnu müdafiə edirəm və son damla qanıma qədər müdafiə etməyə and içirəm...”


Tualetdə nəcasətin düşdüyü yerdə qalıb iylənməsinin qabağını almaq üçün də sağ olsunlar, bilənlər, yaxşı bir ixtira ediblər: Sifon. Bəliii, sifon... Nəcisin orda qalmağını istəmirsizsə, çəkin sifonu, buraxun! Bu yerdə aşıq aldı, görək nə dedi... Ötən il yazdığım qalmaqallı frazalarımdan biri yadıma düşdü:

“Azərbaycanlı”lar üçün bir təpəgöz lazımdır ki, onların hamısını yığıb yesün, doysun, qarnı köpsün, axırda da gedib qarnını unitaza boşaldıb, sonra da birdəfəlik sifonu çəkib buraxsın!”

P.S. İndi məlum olur ki, o vaxtı Basat Təpəgözü əslində niyə öldürmüşdü...



YAPON BAYRAĞI

Bayaqdan bəri yazdıqlarımızda Sizi qusdura bilməmişiksə, egüb olsun bizə. Eybi yox, indi vədimizi yerinə yetirərik ki, mədəniz yuyulsun. Belə bir ifadə var: ingilis bayrağı. Bu sözü bilirsüz ki, o adamlara deyirlər ki, öz prinsipləri yoxdur. Külək hayana əsir, onlar da o tərəfə... İndi bu frazanı görüb kimsə fələyin kor qoyduğu gözlərini ovxalayır ki, bəlkə qəflət yuxusunun təsirindəndir. Ola bilər. Eləysə, izah edim: Keçənlərdə ismini xatırlamadığım bir saytdakı indi yazacağım məsələ ilə əlaqədar olan videoya gəlmiş komentlərin içində bu frazaya rast gəldim. Yəni müəllifi mən deyiləm və müəllifini də xatırlamıram. Amma çooox yerində deyilmiş söz idi, ləzzət elədi və düşündüm ki, bu frazaya aid cızmaqara eləməsəm, ölləm! =))

Əvvəlcədən, bu yazını hansısa təsadüf nəticəsində oxumuş Ural-Altay dil ailəsinə aid olan yapon qardaş və bacılarımızdan dönə-dönə üzr istəyirəm! Mə;sələ Sizin bayrağınızda deyil, əziz yaponlar. Çox gözəl bayrağınız var. Rənglərini də sevirəm. Amma di gəl ki... Hmm... Di gəl ki, bizim bu həşəratların yaralı yeridir, ona görə də qüsuruma baxmayasız.

Hər bir insanın həyatında həyacanla, sevinclə, gözlədiyi ÖZƏL anlar və günlər olması təbiidir. Və təbii ki, bunlardan biri də Toy Günüdür. O ki qaldı, “az.lı” toyu... Həə, bax burda artıq Dünya iqtisadi böhranı kimi sinirlərinizdə kriz yaranıbsa gedün, yatun. Əvvəlcədən mənə mentualeti və onun komponentlərini tərifləmək, və nəcasətin nəcis deyil bal olduğunu sübut etmək istəyənlərə məsləhət görürəm ki, özlərini yormasınlar. Sadəcə bircə dəfə 2006`cı ildə Prezident fərmanı ilə latın əlifbalı Azərbaycan qrafikası ilə çapdan çıxmış “Azərbaycan Etnoqrafiyası” adlı kitabı oxusunlar. Ən azı vərəqləyib şəkillərinə baxsınlar. Ondan sonra yenə də durub desələr ki, yox ee bu pox deyil e, baldır ee, balll... - bax onda elə yenə ATA`lardan bir sitat gətirəcəm: “Babam sıçıb, pox deyil”.



Hə, bu “az.lı” toyundan lap dissertasiya da yazmaq olar. Amma uzunçuluğa hacət yox. Artıq burası hamıya məlumdur ki, hər dəfə polemikalar zamanı söz tapa bilməyəndə dinini sevən “azəri”lər keçirlər təhqirə, söyüşə. Amma belə bir şad gündə onlar bir əllərində manıssayağı mikrofon tuturlar, o biri əllərində də “RUMKA”. Əttökən çıxışdan sonra sözlərini də belə yekunlaşdırırlar ki, “ALLAH xoşbəxt eləsin!” Paradoks... Bunlar becəhənnəm ki, hələ bu harasıdır...?!

Burada bir haşiyə çıxıram. Çünki toylardakı uzunqulaqların qopardığı damba-durumb yadıma düşdü. Keçən həftə hər səhərki kimi dərsə gedirəm, qatarda yenə sıxlıqdır. Rafiq də yuxarıda qeyd edən kimi “İri addımlar, qulaqcıq, gözlərimizi bu sifətlərdən qaçırmağımız belə bizi bu qəzəbdən ayıra bilmir...” Qulaqcıq. Taxmışam qulağıma ki, bu çərləmişlərin sir-sifətindən yayınsın gözüm. Səfeh chat reklamlarını düşünüb səhər tezdən ürəyimin ağrısı tutmasın. Pristup lap salır əldən adamı.. Ona görə də, rok (!) dinləyirəm. Səsi elə də yüksək deyil, əmma yenə də lap yaxınımda duranlar “cızıltısı”nı eşidiblərmiş. 28-30 yaşlarında bir “mamli-matan az.lı” qadın var idi. Fikrim səhər tezdən qaynayan qanımla Məhəmməd kimi meraca çıxıb, bu da məni dümsükləyir. Nəsə çönüb baxdım. Gördüm nəsə qırıldadır, sağ qulağımdan çıxartdım ki, görüm nə deyir. Mənə nə desə yaxşıdır? =)) Deyir ki, onun səsini al də! Rok da vurub beynimə. Enerji dağıdır, istədim bir səhər-səhər məzələnim bu “az.lı” ilə, deyim ki.... Sonra lənət sənə şeytan (yəni “az.lı”) deyib, qayıtdım ki: özüm üçün qulağ asıram dəə... Yenə dedi ki, mən də deyirəm ki, özün üçün qulaq as də. Vallah, billah, and olsun o 12 imama, 124000 peyğəmbərə və xudabəndi-aləmin digər agentlərinə ki, səsini ekvalayzer də heç qaldırmamışdım. Amma anladım ki, bu kənara çıxan cüzi cırıltı səhər tezdən əsəbi olan (yəqin gecə qane olmayıb, acığını başqa kişilərdən çıxır) xanımcığazı qıcıqlandırıb. Daha cavab vermədim, üz-gözümü turşudub, nümayişkaranə şəkildə əl atdım ekvaleyzerə, “polni” səs verdim. Ohh olsun! İndi deyəcəksüz ki, ay Uğur sən nə oğraş adamsan! And olsun, o Cənnətdə musurmannara sunulacaq bakirə hurilərə ki, bunu deyən özü təmiz “az.lı”dır, DNT testinə də hacət yoxdur. A kişilər, sözümün Məhəmməd Mustafası ondan ibarətdir ki, ağəz, bəs nətəri olur ki, o bəzənib-düzənib getdiyün toylardakı dambadurumblarda 6 saat oturursan, amma burdan-bura xırda bir cırıltı beynüvi tökür?!

Hmm... Gəlin Sizə toyun ilk gecəsindən danışım. Daha bağışlayın də, üzümün suyunu sıxıb (ağlıvuz “az.lılar kimi meyvə-tərəvəzə, yəni ki, təhəngdəki üzümə getməsin haa, sifətimi deyirəm), analizə keçirəm. Böyük bir zırıltıdan, guppultudan sonra, zavallı gənclər, sevənlər, çoxdan həsrətdə olub yarına qovuşmaq istəyən insanlar hətta toy gecəsində də öz canlarını “az.lı”lardan xilas edə bilmirlər. Aya, mən hələ də başa düşmürəm ki, daha bu İmam Mehdi nəyin baş verməyini gözləyir ki, gəlib İNSANLARI “az.lı”larda xilas eləsün ??? Həə, sözüm onda döül... Elə ki, 6 saat bəylə gəlinin mazgisini “ay canı yanmışla” zorlayandan sonra (!), hələ bir həyasızcasına “gərdək gecəsində zifaf otağı”na da soxulurlar. Məşhur yengə əhvalatını danışıram, düz tapdız... Ay dinsizlər, ay imansızlar... Adamın vicdanı olar! Ayə, belə gözəl və özəl gecədə niyə bu yazıqları baş-başa qoymursuz?! Niyə bir yengəni də gənclərin dalıyca otağa göndərürsüz ki, yeni ailənin dəngini aparsın? Məncə yengənin adını dəyişdirib DƏNGƏ qoymalıyıq, elə buna görə! Və təklif edirəm ki, cəm(dək)iyyətin fəal şüvənləri mollaların əlindən cümə axşamlarını qəsb etmiş Elgizin rəhbərliyi altında Milli Məclisə təkliflə müraciət etməli və parlementimizdə, sosial məsələlər bağlı Parlament komissiyasında bu yengələrimizin adının rəsmən, qanunverici aktlarda Dəngə olaraq dəyişdirilməsi haqda qanun qəbul etməlidirlər! Dəyişək, inkişaf edək! =) Bu hələ ediləcək işlərdir, gəlin, mən Sizə hazırda olandan danışım. Deməli bilirsüz də, bu yengə canıyanmışın işi nədən ibarətdir? .. Bilmirəm, nətərisə olursa, otağın hansısa deşiyindən içəriyə sızır və deyilənə görə nəyəsə şahid olur. Buna deyirlər ki, qız təmizdir. Siz bir barbarlığın, vəhşiliyin dərəcəsinə baxın! İki insan arasında olan münasibətə hansısa 3`cü bir xiyar şahidlik eləməlidir, gözüylə qanlı ağ görməlidir. Buradan da ortaya çıxır “YAPON BAYRAĞI”! Yox, hələ bir çubuğa bağlayıb, onu “balkon”dan da asmaq lazımdır! Mən düşünürəm ki, yapon qərdeşdərimiz, onların dövlət atributu olan bayraqlarını hər toyda (düşünsək ki, il ərzində ölkədə minlərlə toy olur...) təhqir etdiklərinə görə, “az.lı”ları Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinə verməlidirlər. Lazım gəlsə, lap belə Hərbi Tribunala çıxarmalıdırlar! Bir TAYFANIN (!) yüksək inkişaf eləmiş MİLLƏTƏ (!) qarşı həqarətinə göz yummaq, yengələrlə əlbir olmaq deməkdir! Mən inanmıram ki, əhli-Avropa bu yamyamlarla şərik olmağı qəbul edər. Nəticədə həm yapon bayrağı “az.lı” təhqirindən xilas olar, həm də gənclərimiz yengələrdən və dəngələrdən can qurtarar.


Mən burada 3 şeyi anlamıram:

1. Müsəlmanam deyən bu axmaq “az.lı”lar əvvəla elə, yengə əhvalıtı ilə İslamın özünün qayda-qanunlarını pozurlar. Başqa vaxt Mameddən o qədər sitat (yəni ki, hədis) gətirirlər ki, adam deyir, sən öləsən, bu Mamed lap Aristotel olub ki! Amma onu bilmirlər ki, İslam 2 insan arasında olan cinsi və intim münasibətlərin başqalarına əyan edilməsini qadağan edir, böyük bir vəhşilik sayır və günah sayır. Vəəə... nəzərə alın ki, bunu Sizə mən-dinləri və İslamı da RƏDD EDƏN biri deyir!

2. Hansısa çəkiliş zamanı falan-filan jurnalistlərə dəyən 2 dənə dubinkaya görə “srazu” bütün dünyaya çığır-bağır” salırlar ki, Azərbaycanda ay insan hüquqları elə pozuldu, belə təhqir olundu, nə bilim flan şeyə xurma yedizdirirəm... Amma bəs o ağzı köpüklənə-köpüklənə yer-yetimçənin “hüquq”larının müdafiəsinə qalxan “xalq vəkil”ləri hara qeybə çəkiliblər axı İsa Məsih kimi ki, gəlib intim münasibətləri ilk gündəcə qohum-əqrabaya, başqa insanlara car çəkilən zavallı gənc ailələrin hüquqlarını müdafiə eləmirlər? Nədir, nədir bunun adı mentualetdir ??? Qusum elə belənçinə mentualetə! Ailə və Qadın Problemləri üzrə nəsə bir Komitə olmalıydı deyəsən ölkəmizdə.. Görəsən, onlar bu məsələləri gündəliklərinə salırlar, yoxsa ki, əri tərəfindən əzişdirilən qadınlardır onlar üçün müştəri ancaq? A balam, bir az determinist olun də... Kazuallıq bilmirsüz nədir? Səbəb-nəticə... Əgər ki, Siz hələ ilk gecədən bir QADININ bu cür ənənəvi, yazılmamış mentualet qanunları ilə rəzil edilməsini “leqallaşdırarsaz”, bunu görən ər o qadını dögər də, sögər də...

3. Burda da başqa bir fikir ortaya çıxır: Ponyatkadan, qanacaqdan-qabiliyyətdən, məhlədə qeyrət qovalamaqdan dəm vuran igidlər, razborşiklər görəsən niyə bütün “pasyolka”da qoluzorlu cəyil kimi tanındıqları halda, onların qadınları ilə aralarında olan intim münasibətin bu cür biabırçılığa uğramasına “normal” yanaşırlar?...

Bizi haqsız və ya çoox sərt hesab edənlərə, haqsız sayanlara cavabım yenə də “Atalar və Oğullar”dan olacaq ( bu dialoq Arkadinin mühafizəkar ƏMİSİ ilə Arkadinin dostu, baş qəhrəman BAZAROV arasındadır).



Bazarov: “-Mənim babam yer əkirdi. Sizin kəndlilərdən hansından istəyirsiz, soruşun, görək ikimizdən hansını, sizi ya məni daha çox özünə vətəndaş hesab edir? Siz heç onlarla danışmağı da bacarmırsız.
Arakadinin Əmisi: -Sizsə onlarla danışır, eyni zamanda onlara həqarələ baxırsız.
Bazarov:-Əgər həqarətə layiqsə, nə olar ki? Siz mənim əqidəmi pisləyir və mənə xalq adından hücum edirsiz, sizə kim deyib ki, bu əqidə məndə təsadüfən əmələ gəlib və xalq ruhundan doğulmayıbdır?”



P.S. Söyüş və vulqarizmdən istifadə elədiyimə görə “ağını çıxartdığımı düşünənlərə” cavabım o gün ki bir statusum olacaq:

“Oğraşa oğraş dediyinə görə oğraş deyilən adama oğraş deyənlər özləri oğraşdırlar...”

SON

İri addımlar, qulaqcıq, gözlərimizi bu sifətlərdən qaçırmağımız belə bizi bu qəzəbdən ayıra bilmir. Biz hər gün cəmiyyətin ən sıx məkanlarında oluruq, hər gün biz bu cəmiyyətin içindəyik ancaq adaptasiya ola bilmədik bu növ insanciyəzlərə, yapışa bilmədik və ya yapışdıra bilmədilər bizi özlərinə. Əslində biz peşman deyilik ki, onlar kimi telefon, maşın, bazlıq eşqi ilə yaşayan, yediyi yerə sıçan, sıçdığı yerdə yeyən insanciyəzlərdən deyilik. Əksinə! Biz özümüzə qarşı süni sevgini deyil, təbii nifrəti üstün tuturuq. Biz istərdik ki, siz bizə tüpürıəsiniz, çünki biz sizin aynanızıq!

понедельник, 8 февраля 2010 г.

Azərbaycanın Silikonları Dondu

Azərbaycan bu dəfəki qarlı-buzlu yollarda insanları ilə birlikdə ayağı sürüşüb yıxıldı, burxulma diaqnozu ilə xəxtəxanaya daxil olan Azərbaycanın travmalarını, travmatoloq olmasam da aydınlaşdırmağa çalışacam. Öncədən əziyyət çəkib oxuduğunuz və ya səbiriniz çatmayıb oxumadığınız üçün təşəkkür edib, sayqılarımı bildirirəm.

Bakıya qar yağdı yenə və bu günlərdə ən aktual olan məsələ düşən qarın hündürlüyü, havanın temperaturu deyil, hakimiyyətin iynələyib şişirtdiyi Azərbaycanın silikonlarının donması oldu. Bir qədər bu haqda.

Bu dəfə ağ qar üzərində qara ləkələr göründü. Bu da hökumətin yalanları oldu. Televiziya kanallarından qulaqlarımızı öz iqtisadi inkişaf xəbərləri ilə qabar edən hökumət bu ilki qara tam hazır idi. Bir həftə öncəki qardan sonra sinəsini qabardıb xalqın qarşısına çıxdı ki, “bəs budur, hökumət qışa hazırdır, biz xalqın rahatlığını təmin edirik”. Deyirəm yaxşı ki təbiət var, qorxusundan qısılan millətin edə bilmədiyini qar etdi. Əsdi külək, oyandı bəhri biyaman, yağdı qar... Hər şeyə hətta zələzələ kimi fövqəladə təbiət hadisəsinə günün 24, ilin 365 günü hazır olan dövlətin verdiyi sözlər palçıq kimi qarın altında qaldı. Yağan qar hökumətin bu qışa nəinki əlcəkləri, heç düzəməlli ayaqqabılarının olmadan çxdığını göstərdi.

Qarda nəinki izlər hətta yalanlar da aydın görünür.

İndi qısa bir təsvir. Dan yeri sökülməmiş işıqlar söndü, sular gəlmədi, qazlar yox dərəcəsinə qədər azaldı. İşdi iştahanız isti çaya çəksəydi o zaman yarımca saat gözləməli olacaqdınız. Nə isə, oyanıb pəncərədən o yana bu yana baxınca oldu günorta, çıxdım evdən ki gedim işimin gücümün dalınca. Yollar iflic, hərəkət etmək mümkün deyil, yolda bir neçə dəfə avtobusu itələməli olduq, sürücü qaza, millət də qollarına güc verdi, lap azərbaycansayağı səhnə... Avtobusun qiymətinin 70 % qaldırmasını və saatlarla dayanacaqda dona dona avtobus həsrəti çəkdiyimi də nəzər alsaq səhnəni tam təsvir edə bilərik.

Qar cəmi cümlatanı bir gün yağdı, bir gün! Qarın bir gün yağması regionun super dövləti, dünyada iqtisadi artımına görə birinci yerdə olan Azərbaycan dövlətini parter vəziyyətinə saldı. Bir gün içində Azərbaycan sanki beyin iflici keçirən bir xəstənin durumuna düşdü. Biz ancaq paytaxt Bakını gördüyümüzdən, deyə bilərik ki şəhərin böyük hissəsinə elektrik verilişi dayandırıldı və bu bir çox yerlərdə iki gün davam etdi. Bundan savayı, öz abonent saylarını gözümüzə soxan mobil operatorları da axsadı bu qarda. Şəbəkədə açıq aydın ciddi problemlər vardı. Yolları təmizləmək üçün bir-iki traktor mərkəzi prospektlərə o tərəf bu tərəfə dırıldasa da bu ümumi nəticəyə təsirsiz ötüşdü. Texniki cəhətdən hökumət çatdırmadı. Maraqlıdır, anlamı olmayan gic-gic bayramlara milyonlarla dollar səpələyən hökumət, icra strukturları Azərbaycana texnika almırlar.

Bir tərəfdən düz eləyirlər, nəyimizə gərəkdir ki, ildə bir dəfə qar yağır onsuz, durub ona görə para məsrəf etməyin adı nədir? Ondansa qarşıdan yay gəlir, icra başçılarımızdan, nazirlərimizdən nə bilim məmurlarımızdan biri Nabrandan zaddan bir yer götürüb, istirahət məzrkəzi açar və bu daha məqsədəuyğun olar. Eybi yox, xalq qışın qar yağan bir gününü qar içində, sürüşə sürüşə keçirsin, əvəzində yayda gəlib istirahət kompleksində bir ay rahatlanar, həm də soyuq dəyməsi çıxar.

Beləliklə qar bizə qəlbimizin dərinliyində gizlədiyimiz sevincdən başqa çoxlu problemlər gətirdi. Əslində il boyu qarlı bölgələr, ölkələr var və onlar qarla çox gözəl yola gedirlər. Qar əslində qışın yaraşığıdır, qar hər bir tərəfə, lap səhraya da yaraşır. Mən yenə də öz fikirmin üzərinə gəlirəm, o adamlar ki deyirlər bizə qar yaraşmır, mən o fikiri qətiyyən qəbul etmirəm, əslində biz qara yaraşmırıq, çünki qara hazırlaşa bilmirik, yağandan sonra isə haray həşirə düşürük... Hələ üstəlik bir cəmiyyət, bir gənclik, bir toplum olaraq da qarla rəftarımızdan danışmağa dəyməz. Odur ki, qar hər kəsə yaraşır, sadəcə qara yaraşmayanlar var, onlardan biri də biz.

Şərhiz əlavə.
Azərbaycan xalqının bu çovqunlu, boranlı, qış günlərində əlcəklərini geyinib qarla əlləşdiyi, qarda batdığı, soyuqda donduğu, qaranlıqda qaldığı bir sözlə, qısası nənələr demiş başımıza daş düşdüyü günlərdə ölkə başçısı, preziden İlham Əliyev Almaniyada səfərdə idi və o belə bir açıqlamada bulundu : AZƏRBAYCAN XALQI YAXŞI YAŞAYIR !

Şərhsiz əlavəyə şərh.
Azərbaycan xalqı deyil, onun qanını içənlərdir yaxşı yaşayanlar!


среда, 3 февраля 2010 г.

Komik Tragediya

Bu lənətə gəlmiş taleyimin əlindən hara qaçım?
Hansı qapıları döyüm, hansıları açım?
Ki, xoş üzlər görüm, içimdə olsun kosmos.
Hər saniyəm alt-üst, yerdə sıxılır qəlb, xaos... Xaos!

Üşüdüm tənhalıqdan insanlar içində,
Bu qədər insan varkən.
Tapmadım dərdimə şərik içində.
Bu qədər insan varkən.

Səhifələ kitabın növbəti səhifələrin.
Gör orda kimlər var, cırılacaq maskası kimlərin?
Alo, alo...
Həyat qırdı simlərin.
Kəsdi insan rabitələrin.
Tanrı da aldadar bizi,
Eşqi ilə hurilərin.
Lazım deyil səhifələmə!
Dəyişə bilməzsən düzənin,
Təbiətin yalan səhifələrin.

Deyirlər insan insana canavar.
Ancaq yox, bax gör nə qədər incə əllər var.
Nə olsun, o əllər altında iti caynaq, ülgüclər var.
Tək gecələr var?
Yox, həm gündüzlər var.
Ancaq hər ikisi zülmət, yalançı!
Yalançıdır doğan günəş yalançı!
İsitmədi soyuq ürəyi, doydurmadı qarını acı.
Kölgə vermədi tale ağacı.
Yalandan parlayar, edər gözümüzü zəlil.
Şüaları altında ədalət olub rəzil.
Pəki zülmətdən nə fərqin var, nə?
Həyat tapmacalarının açmacalarını,
Gizlətmə söylə mənə!

Bezdim bu şəhərin soyuq baxışlarından.
Sezdim bu qəlbin həyat yalvarışlarından,
Ki, hələ ölmək istəmir, döyünür... Dup, dup, dup...
Görəsən həyat tragediyasının ssenarisini kim qurub?

Baxdım təqvimə son ayda ilk kəs.
Unutmuşdum günü, ayı, qulaqda incə bir səs.
Hiyləgər İblis elə hey pıçıldayır...
Durma, kəs, kəs, kəs!
Kəs içi zibil axan damarlarını.
Tök qanını!
Saxla zamanı!
Dursun nəbz!
Qanad alıb uçacaqsan cənnətdə,
Hurilərə qovuşacaqsan cənnətdə.
Damarlarını kəs, kəs!
Sən də səsini kəs!
Kim zəmanət verir cənnəti bəs?
Yoxmu orada qaynar cəhənnəm bəs?
Bütün cəhdlərin boş yerə, əbəs!
Lap axirət dünyan kimi.
Lap xoşbəxtlik xülyam kimi.

Doğul, böyü, yarat, törət, yaşa, yaşa...
Yaşa bu zəhər dolu günləri, çıx başa.
Sonda olacaq həyatın sürprizi.
Xoşlanmasan da sürprizlərdən.
Çifayda! Çəkməz həyat kaprizi.
Bürüyəcək bədənimizə ağ bezi,
Torpaq çərçivələrə salacaq bizi.

Gözlərdən deyil, qəlbdəndir axan yaş.
Dünya mənsiz olaydı kaş.
Gözlər sevinclə dolaydı kaş.
Kaş bu kaşlar olmayaydı kaş.

Taxma, gizlədə bilməz eynək mundarlığı gözlərindəki,
Danışma, aldanmayacam hiyləgərliyə sözlərindəki.
Görmədi meymunlar eybəcərliyi özlərindəki,
Qoy baxsın, qoşa-qoşa aynalar,
İnsan qəlbini göstərsəydi,
Çat-çat olardı həmən aynalar.

Kim yazdı axı bu yazını alnımda?
Gərək qıram həmən əlləri!
Kim oynadır bizi bu dramda?
Gərək dağıdam həmən səhnəni!

Həyat qırıq-qırıq gülür bizə,
Siz ona qəhqəhə çəkin.
Yırtıcılar duyuq düşsə sizə,
Əldə tətik, gicgaha çəkin.

Danışacaq əli təsbehli möminlər...
Neçə-neçə uydurulmuş əfsanələr.
Ancaq içim yara, yaram qan,
Kömək əli verərlərmi,
İş mətləbə çatıb, xilas edərlərmi?

Həyat böyük bir restoran.
Hər gün eyni xörəklər, eyni menü.
Söndü günəş, düşdü alatoran,
Hesab gəldi, təhvil ver ömürü.

Dayanmır, elə hey qaçır...
Saatlar üzərində saniyə.
Ağla bir az, gülümsə bir az.
Axı həyat komik tragediya.
İblisin önündə keçirmə fobiya.
Axı o da bir mələk,
Gizlədərsə buynuzların.
Qoy qarışsın gülüşünə,
Gülüşünə göz yaşların.
Axı həyat komik tragediya.
Olmadı ona qarşı məndə maniya.

Bu zibilə dönmüş həyatdan,
Usandım, elə usandım...
Bir yar tapım deyə mən səni,
Axtardım, elə axtardım...
Göyə baxdım, ulduzlara qalxdım.
Axtarıb səni yerdə tapdım.
Dedim yaram sağalar, bitişmədi.
Şər dedim, yenə xeyir gəlmədi.
Dərdimə dərman axtardım,
Ən böyük dərdi dərman verdi.
Mələk istədim şeytan verdi.
Belimdə göstərdim xəncər izləri,
Sənə inandım, mələk gözləri.
Sənin oldu ən dərin xəncər izləri.

Boşdur yaşamaq, sevmək, ölmək...
Ölmək boşdur, mənə revolver gərək,
Oynayaq həyatla “ruskiy rulet”.
Bilirəm, ölməyəcəm, çünki şanslıyam.
Zülm çəkmək üçün mən şanslıyam.
Yaş üstünə axdıqca illər,
Gözdən axdı qanlı gilələr...

Ürək deyir et dediyin, ol İblisə yar.
Beyin deyir, yox, hələ bitirmədiyin işlər var.
Valideyin, iş, ailə, karyera... Dörd divar!
Həyat standartları sanki dörd divar.
Atar bizi ora, elə hey sıxar, elə hey sıxar...
Düşünmürəm ki bu qəlbim sinəmdə sonacan sığar.
Bir gün baxmayaraq sadəliyə, mürəkkəbliyə.
Ayaq altda alıb, tüpürərək müqəddəsliyə!
Aldanmayaraq mələklərin bakirəliyinə,
İnanacam İblisin, alov saçan gözlərinə.
Çəkəcək məni yanına,
Əsl odlar diyarına.
Olacam dostu, qisas, qisas...
Qisas alacam insanlıqdan.
Səbəb soracam nadanlıqdan.
Soracam hesabın tökülən qanların.
Yandıracam dərilərin oğraşların.
Alacam ömür boyu bir-birilərinə,
Zillənən nifrətli baxışların.
Kor, şikəst, kor qoyacam!
Əzab verəcəm, əzab, doymayacam.

Gözləri örtər bu gün qan...
Qan qoxusu gələr, artıq havadan.
Bu qoxu xəbərdarlıq bizə,
İblisin hücumundan.
Qəfil fırtınalar gəldi.
İldirımlar yerə endi.
İblis güldü, sonunuz gəldi!
Gözlərdə yaş gilə-gilədi,
İnsan rəhm, rəhm dilədi...
Yenə gözlər yaşlandı,
Komik tragediya başlandı!