Həftəbecər
Bəzi insanların mücadiləsi cəmiyyətlə olur, cəmiyyəti düzəltmək. Biz böyük ambissiyalar dalınca gedərkən özümüzdəki xırda ancaq əsaslı çatışmamazlıqları görmürük. Bizim ideyalarmızdakı cəmiyyət, onda görmək istədiyimiz yaxşılar və görmək istəmədiyimiz pislikər bizim özümüzdə, yaxın çevrəmizdə, dostlarımızda, ailəmizdə yoxdurmu? Mən səmimiyyətlə boynuma alıram ki var. O üzdən öncə özünü, ailəni, dostlarını dəyiş, daha sonra cəmiyyətlə uğraş. Bir atalar sözü yerinə düşdü: Öz gözündə tiri görmədən, başqa gözlərdə çöp axtarma!
Hər kəs, özünü, çevrəsini dəyişsə, cəmiyyət də dəyişəcək. Çünki bu cəmiyyət elə bizim özümüzük.
* * * * * * * * * * * * * *
Yalnız bizdə avtobuslarda “əşyalarınızı cibgirlərdən qoruyun” elanı yazılır.
Yalnız bizdə zibili zibil yeşiyinin yanına atırlar.
Yalnız bizdə kişiliyin ölçü kəmiyyəti təsbeh hesab olunur.
Yalnız bizdə xalqın dayanacaqlara xüsusi allergiyası var.
Yalnız bizdə yas yerində mərhumun yaxınına baş sağlığı verəndən sonra “başqa nə var, nə yox” soruşurlar.
* * * * * * * * * * * * * *
Mən siyasəti bir şahmat taxtası sayıram. Bu taxtada piyada da olsan, şah da olsan sən sadəcə fiqursan. Deməli bu fiqurları idarə edənlər də var. Mən bu gün anladım ki, şahmat taxtasında statusundan asılı olmayaqraq fiqur olmaq lazım deyil. Fiqurun arxasındakı idarəedici olmağa can atmaq lazımdır həmişə. Yəni istər siravi partiya üzvü ol ya da partiya sədri, sən sadəcə fiqursan, oyuncaqsan.
Ümumiyətlə əgər insan sosial proseslərə laqeyd deyilsə mütləq siyasət seli onu bir gün öz ağuşuna alacaq və nə qədər təmiz duyğuların olsa da çirkli oyunun oyunçusuna çevriləcəksən, səni istismaq edəcəklər. Siyasət elə bir şeydir ki, o ucaldır ancaq bir gün mütləq yerə çırpır.
Sonda siyasət haqda bir lətifdəni pallaşmaq istərdim. Lətifəni uzun zamandır eşitmişəm, ona görə yadımda qalan formada yazacam. Deməli bir gün bir nəfərin kanalizasiyası tutulur, santexnik çağırır. Santexnik gəlir, başlayır kanalaizasiyada qurdalanmağa. Bu zaman televizorda siyasətdən məşhur bir veriliş başlayır. Ev yiyəsi santexniki çağırır ki, bəs gəl bax. Santexnik cavabında “mən mundar işlərlə məşqul olmuram” deyir.
* * * * * * * * * * * * * *
Sonda könlümdən “Bura Bakıdır” şerimdən bir bənd keçdi ki, onu da bu yazıya yapışdıraraq yazını bitirirəm.
Gəzdim mən Bakını qarış-qarış.
Hər tində nifrətli baxış,
Hər döngədə əzablı yalvarış.
Açıq əllərdə qırılmış qəlblər,
Məyus gözlərdə sınmış ümidlər.
Böyük şəhərin kiçik insanları,
Kiçik insanların böyük dərdləri.
Bura Bakıdır.
Комментариев нет:
Отправить комментарий