Komik Tragediya

Bu lənətə gəlmiş taleyimin əlindən hara qaçım?
Hansı qapıları döyüm, hansıları açım?
Ki, xoş üzlər görüm, içimdə olsun kosmos.
Hər saniyəm alt-üst, yerdə sıxılır qəlb, xaos... Xaos!

Üşüdüm tənhalıqdan insanlar içində,
Bu qədər insan varkən.
Tapmadım dərdimə şərik içində.
Bu qədər insan varkən.

Səhifələ kitabın növbəti səhifələrin.
Gör orda kimlər var, cırılacaq maskası kimlərin?
Alo, alo...
Həyat qırdı simlərin.
Kəsdi insan rabitələrin.
Tanrı da aldadar bizi,
Eşqi ilə hurilərin.
Lazım deyil səhifələmə!
Dəyişə bilməzsən düzənin,
Təbiətin yalan səhifələrin.

Deyirlər insan insana canavar.
Ancaq yox, bax gör nə qədər incə əllər var.
Nə olsun, o əllər altında iti caynaq, ülgüclər var.
Tək gecələr var?
Yox, həm gündüzlər var.
Ancaq hər ikisi zülmət, yalançı!
Yalançıdır doğan günəş yalançı!
İsitmədi soyuq ürəyi, doydurmadı qarını acı.
Kölgə vermədi tale ağacı.
Yalandan parlayar, edər gözümüzü zəlil.
Şüaları altında ədalət olub rəzil.
Pəki zülmətdən nə fərqin var, nə?
Həyat tapmacalarının açmacalarını,
Gizlətmə söylə mənə!

Bezdim bu şəhərin soyuq baxışlarından.
Sezdim bu qəlbin həyat yalvarışlarından,
Ki, hələ ölmək istəmir, döyünür... Dup, dup, dup...
Görəsən həyat tragediyasının ssenarisini kim qurub?

Baxdım təqvimə son ayda ilk kəs.
Unutmuşdum günü, ayı, qulaqda incə bir səs.
Hiyləgər İblis elə hey pıçıldayır...
Durma, kəs, kəs, kəs!
Kəs içi zibil axan damarlarını.
Tök qanını!
Saxla zamanı!
Dursun nəbz!
Qanad alıb uçacaqsan cənnətdə,
Hurilərə qovuşacaqsan cənnətdə.
Damarlarını kəs, kəs!
Sən də səsini kəs!
Kim zəmanət verir cənnəti bəs?
Yoxmu orada qaynar cəhənnəm bəs?
Bütün cəhdlərin boş yerə, əbəs!
Lap axirət dünyan kimi.
Lap xoşbəxtlik xülyam kimi.

Doğul, böyü, yarat, törət, yaşa, yaşa...
Yaşa bu zəhər dolu günləri, çıx başa.
Sonda olacaq həyatın sürprizi.
Xoşlanmasan da sürprizlərdən.
Çifayda! Çəkməz həyat kaprizi.
Bürüyəcək bədənimizə ağ bezi,
Torpaq çərçivələrə salacaq bizi.

Gözlərdən deyil, qəlbdəndir axan yaş.
Dünya mənsiz olaydı kaş.
Gözlər sevinclə dolaydı kaş.
Kaş bu kaşlar olmayaydı kaş.

Taxma, gizlədə bilməz eynək mundarlığı gözlərindəki,
Danışma, aldanmayacam hiyləgərliyə sözlərindəki.
Görmədi meymunlar eybəcərliyi özlərindəki,
Qoy baxsın, qoşa-qoşa aynalar,
İnsan qəlbini göstərsəydi,
Çat-çat olardı həmən aynalar.

Kim yazdı axı bu yazını alnımda?
Gərək qıram həmən əlləri!
Kim oynadır bizi bu dramda?
Gərək dağıdam həmən səhnəni!

Həyat qırıq-qırıq gülür bizə,
Siz ona qəhqəhə çəkin.
Yırtıcılar duyuq düşsə sizə,
Əldə tətik, gicgaha çəkin.

Danışacaq əli təsbehli möminlər...
Neçə-neçə uydurulmuş əfsanələr.
Ancaq içim yara, yaram qan,
Kömək əli verərlərmi,
İş mətləbə çatıb, xilas edərlərmi?

Həyat böyük bir restoran.
Hər gün eyni xörəklər, eyni menü.
Söndü günəş, düşdü alatoran,
Hesab gəldi, təhvil ver ömürü.

Dayanmır, elə hey qaçır...
Saatlar üzərində saniyə.
Ağla bir az, gülümsə bir az.
Axı həyat komik tragediya.
İblisin önündə keçirmə fobiya.
Axı o da bir mələk,
Gizlədərsə buynuzların.
Qoy qarışsın gülüşünə,
Gülüşünə göz yaşların.
Axı həyat komik tragediya.
Olmadı ona qarşı məndə maniya.

Bu zibilə dönmüş həyatdan,
Usandım, elə usandım...
Bir yar tapım deyə mən səni,
Axtardım, elə axtardım...
Göyə baxdım, ulduzlara qalxdım.
Axtarıb səni yerdə tapdım.
Dedim yaram sağalar, bitişmədi.
Şər dedim, yenə xeyir gəlmədi.
Dərdimə dərman axtardım,
Ən böyük dərdi dərman verdi.
Mələk istədim şeytan verdi.
Belimdə göstərdim xəncər izləri,
Sənə inandım, mələk gözləri.
Sənin oldu ən dərin xəncər izləri.

Boşdur yaşamaq, sevmək, ölmək...
Ölmək boşdur, mənə revolver gərək,
Oynayaq həyatla “ruskiy rulet”.
Bilirəm, ölməyəcəm, çünki şanslıyam.
Zülm çəkmək üçün mən şanslıyam.
Yaş üstünə axdıqca illər,
Gözdən axdı qanlı gilələr...

Ürək deyir et dediyin, ol İblisə yar.
Beyin deyir, yox, hələ bitirmədiyin işlər var.
Valideyin, iş, ailə, karyera... Dörd divar!
Həyat standartları sanki dörd divar.
Atar bizi ora, elə hey sıxar, elə hey sıxar...
Düşünmürəm ki bu qəlbim sinəmdə sonacan sığar.
Bir gün baxmayaraq sadəliyə, mürəkkəbliyə.
Ayaq altda alıb, tüpürərək müqəddəsliyə!
Aldanmayaraq mələklərin bakirəliyinə,
İnanacam İblisin, alov saçan gözlərinə.
Çəkəcək məni yanına,
Əsl odlar diyarına.
Olacam dostu, qisas, qisas...
Qisas alacam insanlıqdan.
Səbəb soracam nadanlıqdan.
Soracam hesabın tökülən qanların.
Yandıracam dərilərin oğraşların.
Alacam ömür boyu bir-birilərinə,
Zillənən nifrətli baxışların.
Kor, şikəst, kor qoyacam!
Əzab verəcəm, əzab, doymayacam.

Gözləri örtər bu gün qan...
Qan qoxusu gələr, artıq havadan.
Bu qoxu xəbərdarlıq bizə,
İblisin hücumundan.
Qəfil fırtınalar gəldi.
İldirımlar yerə endi.
İblis güldü, sonunuz gəldi!
Gözlərdə yaş gilə-gilədi,
İnsan rəhm, rəhm dilədi...
Yenə gözlər yaşlandı,
Komik tragediya başlandı!