Bura Bakıdır

Gəzdim mən Bakını qarış-qarış.
Hər tində nifrətli baxış,
Hər döngədə əzablı yalvarış.
Açıq əllərdə qırılmış qəlblər,
Məyus gözlərdə sınmış ümidlər.
Böyük şəhərin kiçik insanları,
Kiçik insanların böyük dərdləri.
Bura Bakıdır.

Bakı saxta, plastik çiçəklərə bənzər.
Üzdən gözəl, ətiri yox,
Ləçəkləri al, nektarı yox.
Qonmur bu çiçəyə bal arayan arılar.
Bu şəhərdə var ancaq zəhər və ağrılar.

Bakı köhnəlsə də, ayaq üstə.
Bakı mazoxist şəhər, ülgücü çək bilək üstə.
Param olarsa bir gün, yerim var gözün üstə.
Ancaq hələ iqnorda, çökdürmüsən dizi üstə.

Gəzərkən mən Bakını qarış-qarış.
Görmədim mən sevgi, sevinc görmədim.
Gördüm saxta mesajlar, yalançı öpüşlər,
Qondarma bayramlar yaltaq gülüşlər.

Qoyub kərpic üstünə kərpic,
Tikdikcə həyat divarımızı.
Buldozer önünə verib, sökdün ideyalarımızı.
Planınamı düşdük, Bakı?
Yadınamı düşdük, Bakı?
Yaddaşsız yaddaşın qurusun!

Biz keçmişimizi unudub, gələcəyimizi itirmişik.
Biz yol ayrıcında durub, istiqamət itirmişik.
Kim deyir inkişaf etmişik?
Xoşbəxtlik dolu torba versən də,
O da olacaq altı deşik.

Xoşbəxtlik axtararaq döydüm qapısın,
Üzümə bağlandı qapısı Bakının.
Göstərdim sinəm üstə Vətən yarasın,
Damcı da qanamadı yarası Bakının.

Barış quşu göyərçin qax atar bizə.
“Heç biz bu qədər sülhpərvər deyilik, nə olub sizə?”
Sülh quşu bizik biz, azərbaycanlılar.
Hanı qisas, intiqam, dəliqanlılar?

Bakı, küçələrindən gəlir iyrənc qoxu.
Bu deyil neftli Bakı buxtasının mazutu.
Bu çürüyüb qurd basmış sənin qəlbindir.
Bakı, incimə, səni klizma etmək gərəkdir.

Bakı, ən eybəcər yuxularımda gördüm səni, surrealizm.
Küçələrini dağıdıb, şahı taxtdan salacam, anarxizm.
Bakı, sənə yaraşmadı, anlamadın sən demokratizm.
Reinkarnasya edəcək Hitlerin ruhu,
Başına yumruq, quracam şovinizm!

Naləmizi eşitmədin.
Eşitdinsə dinmədin.
Bura soyuq baxışlar, göz yaşlar hakim.
Küləklər şəhərinə yağışlar hakim.
Bura Bakıdır.