Sənin incə dodaqların...

Sənin incə dodaqların...
Təsvir etmək çox çətin.
Sanki barmaqlar quruyub,quruyub qələm.
Mələksən ya insan?
Düşünürəm hələm.

Dostum idi sevincdə qəmdə,
Oxşayardın nazlı sözlərlə məni həm də.
O dodaqlardan sıyrılan sözlər,
Qarşısında şam tək əriyərdi gözlər.

Sənin incə dodaqların...
Yəqin ki, Da Vinçinin fırçası aciz qalardı onun qarşısında.
Şopen də çevirə bilməzdi notlara onu sonatasında.

Sənin incə dodaqların...
Toxunmuşdu mənə ilk kəs yeni il gecəsində.
On iki ərəfəsində.
Dodaqlarını ayıranda bir il,tam bir il ötmüşdü.
O zaman hiss etmişdim necə qırmızılar ağlara hücum edirdi qanımda.
Üsyan idi damarlarımda.

Sənin incə dodaqların...
Nə biləydim kabusum olacaq,
Soyuq payız küləyi tək bir gün məndən soyuyacaq.
Sualıma da cavab tapmışdım.
Nə mələk, nə insan.
İblis! İblisə aldanmışdım.

Özün kimi dodaqların da xəyanətkar,
Sözlərin boş, sevgin saxtakar çıxdı.
Toxunarkən başqa dodaqlara.
Sənin incə dodaqların...