Ruhun Romantikası

Gördüm görüş yerimizdəki tənha ağacı göz yaşlarınla suladığını,
Həmin isti göz yaşların hər gecə yatığını necə islatdığını.
Gördüm sənə dərdiyim çiçəyi hələ də sandığında saxladığını,
Həmin büzük çiçək tək sənin də solduğunu, saraldığını.
Demişdik onu uşaqlarımıza göstərərik.
Xəyallar...Siz qanadlı quş kimisiz.
Yazda varsız, payızda yox.
İnsan xəyal üçün acdır,
Sandıqçası olsa da tox.
Siz zəhərli bal kimisiz,
Ümid verir, səmalarda yaşadırsız.
Bir gün sizdən ayılanda,
Əzab verir, sarsıdırsız.
Saçlarını dara, belini dik tut,
Nəmli gözlərindəki yaşları qurut,
Sevinci saxla, kədəri unut.
Bunları demək istədim sənə...Bacarmadım!
Göz altı qara, əllər əsirdi,
Saçlar ağarır, dodaq titrəyirdi.
O gün səni görəndə sanki zamanından öncə qocalmışdın.
Çox dəyişmişdin...
Bircə mavi gözlərindəki odlu sevgini saxlamışdın,
Məzarımı da bərk-bərk qucaqlamışdın.
Buna dözə bilməzdim, ağladım...
Sən də yağış yağdığını sandın.